Έχουμε διαπιστώσει με τον πιο δύσκολο και επώδυνο τρόπο τα τελευταία 2,5 χρόνια ποιος στηρίζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Είναι οι εργαζόμενοι σε αυτό, που κατά την πανδημία απέδειξαν ότι μπορούν να βάλουν πλάτη – και το έκαναν. Η πανδημία αποκάλυψε τις ελλείψεις και τις αδυναμίες.
Αδιαπραγμάτευτα, το Εθνικό Σύστημα Υγείας πρέπει να αναμορφωθεί και να αναγεννηθεί, ώστε να αποτελεί πυλώνα ασφάλειας για τους πολίτες, χωρίς ούτε σκέψη για κερδοφορία πάνω στους ευάλωτους ασθενείς.
Στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων πρέπει να βρεθούν:
η στελέχωση των νοσοκομείων και των υγειονομικών δομών, ο εξοπλισμός, η πραγματική ανταμοιβή των υγειονομικών – μισθολογικά και με την ένταξή τους στα βαρέα κι ανθυγιεινά ένσημα – αποδεικνύοντας έμπρακτα την αναγνώριση στο δύσκολο και απαιτητικό έργο τους.
Για να μπορούμε να λέμε ότι είμαστε στ’αλήθεια μια ευρωπαϊκή χώρα, για να μη αναγκαστεί κανένας ασθενής να μεταφερθεί ξανά σε καρότσα αγροτικού οχήματος, κανένας ασθενής να μην “παίξει” με τις πιθανότητες για το αν θα βρει εφημερεύοντα γιατρό ή όχι.
Το σύγχρονο, αποτελεσματικό κι ευέλικτο Δημόσιο Σύστημα Υγείας το χρωστάμε στους πολίτες, στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας.
